DIA 18. CLASES, OBRADOIRO DE TEATRO, AUGA E SOL.

Pois este mércores foi un día tranquilo. Pola mañá, clases normais e pola tarde un obradoiro de teatro moi simpático. O profesor dividiu aos alumnos en cinco grupos e cada un tiña que representar un esquech -ou como se escriba- creado por eles ao efecto. Estiveron de dúas a cinco preparando e rindo e varios deles tiñan como denominador común unha agre crítica ao sistema de comidas local e á vestimenta e actitudes das mozas locais. Outros eran máis disparatados, unha conversa de pavos o día antes do Nadal, unha furgoneta de tolos... etc. Botaron unhas risas -en inglés- e creo que o pasaron ben.

Á mañá, de cháchara comentabamos coas reponsables do Irish College of English o seguinte paradoxo: as nacións que mellor falan inglés –Holanda, países nórdicos, Alemaña, etc.- son os que menos estudantes envían e enviaron tradicionalmente a estes pagos. Pola contra, Italia e España –moito máis esta que aquela- envían milleiros e milleiros e teñen un déficit moi notable de inglés. ¿Por que? Varias son as razóns, creo. Por unha parte eles xa falan linguas xermánicas –sería como para nós estudar italiano sen ir alá-, e despois uns métodos, funcións e asentamento histórico na sociedade. Lembremos como hai unha xeración, o inglés era unha das “marias” no ensino, e ninguén, practicamente, o falaba. Despois está o sabermos todos unha das linguas máis estendidas do planeta, o castelán, o que nos fixo infravalorar a importancia da aprendizaxe do inglés e outras linguas. Debemos pois cambiar mentalidades, actitudes, e tamén programas escolares, métodos de ensino, claro. Estámolo facendo entre todos. Unha parabólica co seu decodificador enfocada a canais libres –BBC, Sky news, etc.- custa 200 euros. E as películas de DVD teñen a opción de linguas... Por non falar de Internet e as posibilidades de práctica de lectura, etc. No Instituto comezamos este curso que vén a impartición da materia de Música en 2º de Bacharelato en inglés e de Ética en 4º da ESO dentro do plan de aulas bilingües, isto é apoiándose progresivamente en inglés desde a lingua que lle toque como inicial –galego ou castelán. Se ten boa acollida, o ano que vén ampliaremos materias e cursos. Cremos que utilizar a lingua como ferramenta e non só como obxecto de estudo é máis fácil avanzar. ¿Serve de algo mandalos a Irlanda? Creo que si. Sobre todo en función do interese verdadeiro de cada un e do seu grao de responsabilidade. As clases pola mañá son útiles pero a insistencia no trato na casa e as visitas guiadas que organizamos con explicacións en inglés ou a atención aos audivisuais que nos proxectaron son tamén claves. E foron, entre uns e outros, máis dunha ducia. (Fábrica Guiness, Martello Tower en Drogheda, Museo de Drógheda, City Hall, Castelo de Dublín, National Gallery, Newgrange, Monasterboice, Aran, Museo de Galway, Glendalough, Igrexa das momias, Castelo de Dalky). O grao de aproveitamento, tamén, distinto. Ao lado da inmensa maioría moi interesada, hai outros nos que se ve máis o factor “pasalo ben”. Cremos que incluso para estes é útil pero que ninguén pense que unha viaxe a Irlalnda é un remedio de santo. Non hai nada que non saia do esforzo e compromiso persoal. Aprender a falar unha lingua despois da fase incial da nenez, implica, sen dúbida, un traballo e un esforzo. Quen o faga, coas ferramentas que lles poñemos nas mans, aprenderá. E serán a maioría.